در تاریخ فلسفۀ غرب، پس از دکارت، یعنی از سه قرن پیش به این سو، هراندازه جلوتر می آییم، بر شمارۀ جرگه ها و مسلک های مختلف فلسفی افزوده می شود. مخصوصا از قرن نوزدهم به این سو، در آراء و عقاید و مقالات حکمای غرب چندان اختلاف و تشتت پدید می آید که حصر عقلی و تقسیم صحیح آن ها، کاری دشوار می شود؛ از این رو است که برخی قرن نوزدهم به بعد را در فلسفه، "دورۀ مسالک فلسفی" نام نهاده اند. با این همه، شاید بتوان مهم ترین و معروف ترین جریان های فلسفه را در قرن بیستم جست وجو کرد. این جریان ها به ده بخش تقسیم می شوند: علم الاجتماع در فرانسه؛ فلسفۀ صلاح عملی در آمریکا؛ عرفان و تصوف هانری برگسن؛ نمودشناسی در آلمان؛ مذهب اصالت وجود عینی در انگلستان و آمریکا؛ تجدید حکمت مشاء و کلام؛ فلسفۀ عمل در فرانسه؛ بحث و انتقاد در اجزای علوم و میزان ارزش و قطعیت آن ها؛ فلسفۀ انتقادی و مذهب اصالت وجود ذهنی؛ و علم النفس و فلسفه. در کتاب حاضر 6 بخش (جریان) از ده جریان مذکور به اجمال معرفی و بررسی شده است.