یکی از کارکردهای اساسی خاطره، ثبت مسائلی است که شاید برای آیندگان مهم باشد. خاطراتی که در هر دوره نوشته می شود، بیانگر وضعیت فرهنگی، اجتماعی و... آن دوره به شمار می آیند. علاوه بر این، خاطره خود نوعی آموزش است و این ویژگی علاوه بر آن که خاطره را به گنجی عظیم و بزرگ تبدیل می کند که گاه ارزش آن بسیار بالاتر از داستان و شعر است، آن را از کنج انزوا بیرون می آورد و به آن نقش تعلیمی می دهد. خاطره به دلیل وجه ارتباطی که با مخاطب پیدا می کند، امکان تفسیرها و برداشت های ثانوی را در صورت هایی متفاوت فراهم می چیند. خاطره انتقال ذخایر فکری و تجزیۀ  هر فرد به دیگری است. خاطرات برخی از افراد اهمیت ویژه ای دارد، از جمله در کتاب حاضر که در آن سعی در ثبت و ضبط تاریخ شفاهی مردم شناسی ایران از لابه لای خاطرات پژوهشگران این رشته شده است.