این کتاب مثل یه چاه میمونه با قطر بسیار کم اما عمقی داره که شمارو میبره به یه دنیای دیگه
این کتاب سرشار از امید و زندگیه 
این داستان میگه که حتی اگه مرغ دریایی هم باشی میتونی به نهایت خودت برسی...
این کتاب رو حتما بخونید. اثر بی نظیر ریچارد باخ!
          

            یک کتاب فوق العاده در وصف انسان هایی که فراتر از خواب و خوراک فکر میکنن :)
خیلی توصیش میکنم، هر تیکه از کتاب با فکر نوشته شده و سه مرحله از کمال رو بسیار عالی توصیف میکنه.
نویسنده چند وقت پیش فصل چهارمی هم به کتاب اضافه کرده که فکر نمیکنم این جا اومده باشه و اون هم خیلی قشنگه. 👌🏻
          

            «جاناتان مرغ دریایی» مضمونی عرفانی دارد. البته به عرفان اسلامی نمی‌خورد، چراکه عرفان در اسلام غالباً با شریعت گره خورده است. اگر بخواهم اندکی از توصیف فراتر روم و به قضاوت بنشینم مضمون کتاب با عرفان‌های شرقی همسوست، عرفانی که با جملاتِ محوریِ این‌چنینی بیان می‌شود: «خودت را بشناس»، «بر مرزهایت غلبه کن»، «تو یعنی فکر»، یا «آرامش درون»ی که پاندای کونگ‌فوکار دارد. این‌ها را اگر با عرفان اسلامی یک کاسه کنیم چیزی جز سکولاریزه شدنِ آن حاصل ندارد. البته می‌توان در یک مسأله آن را موافق دانست، و آن همسویی با «روحِ عرفان اسلامی» است، به این معنا که اندیشه‌های عرفانی با این گزاره‌ها، کم و بیش، درگیر است. [آری، می‌توان از ادبیات عرفانی‌مان مثال‌های فراوان بیاوریم که «ای برادر تو همان اندیشه‌ای* مابقی خود استخوان و ریشه‌ای» و نمونه‌های فراوان دیگری، اما باید توجه خاصی داشته باشیم عمومِ کتاب‌های ادبِ عرفانی ما حکمِ کشکولی را دارد که از هر چیزی در آن است، مخاطب اقتضاءِ پرداختن به مسأله‌ای خاص را داشته و باید یک اثر از ادب عرفانی را به‌صورتِ یک «کل» در نظر گرفت]

جاناتان مرغ دریایی داستانی لطیف است با نکته‌هایی تأمل‌برانگیز (نظیر اینکه آخرِ سر این «محبّت» است که سرتاسر تو را فرا می‌گیرد. (چیزهایی که به‌وفور در ادب عرفانی‌مان می‌بینیم و همسویی دارد) اما این میناگری‌ها سبب نمی‌شود که قصه‌گویی را فراموش کنیم. هر چقدر ایدۀ اصلی کتاب به شما بنشیند اما یک جای کار می‌لنگد و آن قصه‌گویی‌اش است. با این که شخصیتِ جاناتان و ایدۀ اصلی را، همدلانه، می‌توان پذیرفت اما به نظر می‌رسد همچنان داستانی که با آن روبروییم پیرنگ راست و درستی نداشته باشد. بگذارید کمی مسأله را باز کنم.

دسته‌ای از مرغان دریایی‌اند، به امر روزمره‌شان مشغولند. در ساعت مشخصی بیدار می‌شوند، دسته‌جمعی شکار می‌کنند، در ارتفاع خاصی پرواز می‌کنند. در این بین «جاناتان لیوینگ‌استون» مرغ دریاییِ جوانی تصمیم می‌گیرد بیشتر از دیگران پرواز کند، بیشتر از هر مرغ دریایی‌ای. تمسخرِ دیگران سبب نمی‌شود جاناتان جوان دلسرد شود. ادامۀ داستان را البته نمی‌آورم، اما، چنانکه انتظار می‌رود، جاناتان خیلی بالاتر را می‌بیند و البته به آن هم می‌رسد. اما گویی نوع روایت داستان پله‌پله است، یعنی نویسنده، به‌مرور، یک پله را طی می‌کند، و همینطور پله‌های بعدی را. اما آنچه از تعلیق انتظار داریم (یا دارم) تعلیقی بزرگتر و چشمگیرتر. البته که در نوع روایت هم می‌توانست بیانی تعلیق‌گون داشته باشد. اما با همۀ این توصیف‌ها «جاناتان مرغ دریایی» ارزش خواندن را دارد، و البته که، می‌توان از آن هم لذت برد.

          

            جاناتان کتابی است که با اینکه بسیار مختصر و کوتاه است، مفاهیم ارزشمندی را درون خود جا داده.
وسعت نگاه و وسعت اهداف که آدمی را به اوج خودش می رساند.
اهدافی که بعضا در تضاد با جامعه‌ی اطراف ماست‌. اما بزرگ و والا است.
جاناتان با استفاده از استعاره پرواز به خواننده گوش زد میکند که اگر ما هم اهداف و رویای خودمان را دنبال کنیم میتوانیم اوج بگیریم و بالا برویم‌.

          

            به دنیا آمده‌ایم تا غذا بخوریم و تا می‌توانیم بیش‌تر زنده بمانیم!
این شاهکار باخ که خود گویا در عرصه‌ی پرواز تجربه داشته است؛ یک رمان‌گونه در مورد اومانیسم است.
بسیار شاهکار است و این مفهوم را بسیار خوب منتقل می‌کند.
بسیار توصیه می‌کنم.
          

            محدودیت ذهن، چیزی که ما انسان‌ها را در جای خود نگه داشته و مانع حرکت ما به سمت کمال و چیزی فراتر از جسم و تن می‌شود. اگر بیشتر فکر کنی و بخواهی خود واقعیت را به اشتراک بگذاری، مورد سرزنش و حمله قرار میگیری و طرد میشوی.. آنها از تو یک شیطان می‌سازند. اما تنها چیزی که تو میخواستی بال‌هایی برای پرواز به سمت آزادی و کمال است...
کتاب کوتاه جالبی بود :)
          

            کتاب خوب و پرمفهوم و جالبی بود، تنها نکته‌ی منفی‌ای که به نظرم داشت که حالا نمی‌دونم مشکل ترجمه بود(من از کتابخونه‌ی مدرسه گرفتم و تنها نسخه‌ای که داشت برای انتشارات بهجت و ترجمه‌ی خانم یزدانی بود) یا کلا کتاب این جوری بود، ولی خیلی وقت‌ها نمی‌فهمیدم کی کجاست! عکس‌ها هم به بدترین شکل گذاشته شده بودن، اول و آخر کتاب شش صفحه فقط عکس مرغ دریایی بود و مثلا نصف جمله رو می‌خوندم و ورق می‌زدم و به جای ادامه‌ی جمله، چند صفحه عکس پرنده و دریا و آسمون می‌دیدم و هر بار برای درخت‌ها غصه می‌خوردم. :| حداقل می‌گذاشتین پاراگراف تموم بشه بعد چند صفحه عکس باشه.
          

            بعضی کتاب ها توانایی این رو دارن تا برای همیشه حس و حالشون رو به شما هدیه بدن و هرزمان که اسم اون کتاب رو می بینید یا می شنوید همه ی اون احساسات رو یه بار دیگه تجربه می کنید . این کتاب در عین کوتاه بودن مفاهیم بزرگ و عمیقی داره که حال خوشی براتون به ارمغان میاره ؛پیشنهاد میکنم با خوندنش  این هدیه قشنگ روبه خودتون بدین.

          

            بسم الله

کتاب به صورت استعاری نوشته شده و در حوزه موفقیت سخن می‌گوید، داستان حول یک مرغ دریایی است که با تکیه بر توانایی‌ها و استعدادها، خود را از زندگی معمول سایر مرغان دریایی نجات می‌دهد.

اولین ویژگی این کتاب انگیزه بخشی و تولید امید است، اعتماد به نفس، مفید بودن و حرکت به سمت آنچه که باید باشی... محتوای کتاب مخالف نشستن و غر زدن و عدم تحرک است... همین

اما در لایه‌ای دیگر باید به این نکته اشاره کرد که هرچقدر محتوای مفید در دل کتاب وجود دارد، از طرفی این کتاب با مبانی فکری ما سازگار نیست، بیشترین تناسب محتوا با تفکرات عرفانی شرقی است، یعنی آنچه ما در چین و ژاپن و هند و... می‌بینیم. به علاوه به صورت مشهودی به تناسخ و دنیاهای پی در پی اشاره دارد، دنیاهایی که اگر تو در هرکدام از آن‌ها بهتر باشی رشد می‌کنی و پیش می‌روی و اگر دچار رخوت و سستی شوی در دنیای بعد جایگاه پایین‌تری خواهی داشت!!!

در مجموع کتاب را دوست داشتم و پیشنهادش می‌کنم. چرا که در دنیایی زندگی می‌کنیم که در لابه‌لای جریانات روزمره، تلخی‌های گریزناپذیری وجود دارد پس خواندن از امید و انگیزه مغتنم است.

پ.ن: نسخه چاپِ نشر نی با ترجمه کاوه میرعباسی را مطالعه کردم. ترجمه‌ای روان و دلنشین داشت.