نگارنده در این کتاب سعی دارد ضمن بررسی جهان بینی و شعر نیما یوشیج، چگونگی پیدایش نظام های شعری را نیز ارزیابی کند. بدین منظور نخست، به اختصار، پیش فرض های نظری خود را دربارة شعر نیمایی مطرح و سپس شعر عروضی فارسی و آن گاه شعر مشروطه را که آن را مقدمه یا پیش درآمد شعر نیمایی می داند، بررسی می کند. وی در ادامه می کوشد این نکته را بازگو کند که مهم ترین اقدام شاعران مشروطه این بود که آنان توانستند پس از انقلاب، مفاهیمی نظیر آزادی بیان، حقوق بشر، میهن پرستی، تجدد و... را که از طریق نثر، وارد فضای فرهنگی ایرانیان شده بود وارد شعر فارسی نیز بکنند. پس از آن ضمن بیان اشتراکات نیما با کار شاعران مشروطه به تحلیل نوآوری های او در شعر، و بحث مختصری دربارة رمانتیسم، فردگرایی و نهضت سمبولیسم می پردازد؛ ضمن آنکه چند شعر نیما را نقد و در پایان نیز زندگی نامة کوتاهی از او و فهرستی از عناوین اشعار او را عرضه می کند. در این فهرست علاوه بر عنوان شعرها، تعداد مصرع ها، سال سرایش و نیز قالب هر شعر ذکر شده است.