در حال خواندن
0
خوانده‌ام
0
خواهم خواند
0
در پژوهش حاضر با رویکردی ساختارگرایانه، رابطة میان ساختار دو قطبی نظام بین الملل و مواضع اتخاذ شده بین المللی در برابر جنگ ایران و عراق بررسی می شود. در سال 1980، آمریکا و شوروی بازیگران اصلی در ساختار دوقطبی محسوب می شدند، آنها به همراه سایر قدرت های بزرگ درصدد موازنة منطقه ای از طریق کاهش قدرت ایران و ارتقای توانمندی استراتژیک عراق برآمدند. این حمایت ها اگرچه برای محدودسازی ایران صورت گرفت، اما پیامدهای آن به دگرگونی ثبات و تعادل منطقه ای انجامید.