جان استاین بک به علت قدرت داستان هایش در بازنمایی واقعیت های زمانه جایزه ی نوبل ادبی (1962) گرفت. او در سال 1932 رمان دشت بهشت را نوشت. مضمون اثر، شکل گیری اجتماعی کوچک از مهاجرانی است که با رفتار های گوناگون در حومه ی کالیفرنیا زندگی می کنند. نویسنده در قالب دوازده داستان پیوسته، زندگی خانواده هایی را که به دشت بهشت وارد می شوند آمیخته با وحشت و طنز روایت می کند.از متن کتاب: سرجوخه ی مقرراتی در مقابل آن زیبایی آرامش بخش پایش لرزید. او که پشت تیره پوستان را با شلاق دریده بود، او که شجاعت و طمع کاری اش نسلی نو در کالیفرنیا پدید آورده بود، آن میرد ریشو، آن حامل بی رحم تمدن از زین به پایین لغزید، کلاهخود پولادین از سر برداشت. زیر لب گفت: «ای مریم مقدس، اینجا دشت سرسبزِ بهشتی است که پروردگارمان وعده داده بود.»