اروپا در فرآیند تاریخی خود به نقطه ای رسیده بود که به تدریج دین در جامعه به حاشیه رفته و بخش مهمی از نخبگان نیز به کنار گذاردن باورها و ارزش های دینی از جامعه حکم می کردند. در نظر آنان دوری کلیسا از حکومت و تفکیک ساختارها و نهادهای دینی از ساختارها  و نهادهای اجتماعی باعث پیشرفت غرب است. در این شرایط، دین گریزی و دین ستیزی در میان ایرانیان نیز پیروانی یافته که موجب کشمکش های نظری و عملی میان نیروهای مذهبی و عرف گرا شده است. موضوع نسبت دین و سیاست، به ویژه نفوذ دین بر سیاست، که در طول تاریخ ایران همواره وجود داشته است، به منزله ی یکی از مهم ترین مسائل اندیشه ی سیاسی مطرح است. نگارنده در کتاب حاضر می کوشد نسبت دین و سیاست را در مهم ترین دوره ی تاریخ معاصر ـ از عصر مشروطه به بعد ـ در اندیشه ی سیاسی مهم  ترین اندیشمندان مذهبی بررسی کند. بر این اساس نخست به بیان نسبت فلسفی دین و سیاست و این نسبت در قرآن می پردازد و سپس این نسبت را از زمان مشروطه تا عصر حاضر بررسی می کند.