کتاب حاضر پژوهشی توصیفی از صورت شناسی زبان فارسی در چهارچوب نظری است. نگارنده در اثر حاضر به علت به کارگیری انگاره ای نظری که در فصل اول شرح آن رفته، دیدگاه گسترده تری از پدیدة آهنگ ارائه داده است. علاوه بر توضیح نظریه در فصل اول، هدف های تحقیق همراه با خلاصه ای از پژوهش های پیشین در باب آهنگ زبان فارسی، ویژگی های پیکرة تحقیق، شگردهای توصیف و بالاخره نظام نشانه گذاری مورد نظر بحث شده است. نقش کاربردی مشخصة زیر و بمی در فصل دوم مورد مداقه قرار گرفته، حال آن که در فصل سوم به مشخصه های نوایی و پیرازبانی پرداخته شده است. رابطة برخی از زمینه های بین آهنگ و نحو در فصل چهارم بررسی شده و تاثیرات مشخصه های نوایی و پیرازبانی همراه با دیگر پدیده های غیرزنجیری بر معنای گفته ها در فصل پنجم مورد بحث قرار گرفته است.