خاطرمه که قدرتی خدا برف حیاط خانجون رو سفیدپوش کرده بود و در خونه رو از زیادی برف نمی شد باز کرد، صدای یا الله گفتن بلدیه چی ها و فراش ها کوچه خواب آلود ما را بیدار کرد. بعد هم دیدیم جل الخالق، چه جوری با پارو جارو افتادن به جون یخ های قدیمی و نمی دونم با شن و نمک چه طلسمی انداختن که کوچه ای که تا بهار رنگ زمینش پیدا نبود و هر سال کلی از در و همسایه رو روونه مریض خونه و شکسته بندی می کرد...