«حسن صباح»، بنیان گذار دولت «اسماعیلیه» در ایران و بانی دعوت مستقل «اسماعیلیه نزاری» که ابتدا شیعه امامی بود و تحت تأثیر برخی از داعیان اسماعیلی به این گروه پیوست و یکی از داعیان مهم اسماعیلی شد. او سفرهای زیادی برای تبلیغ اسماعیلیه به مناطق مختلف ایران انجام داد. حسن صباح، مرکز قیام خود را الموت قرار داد و از آنجا نقشه هایی را برای ترویج آیین خویش و گسترش قلمرو اسماعیلی و ضربه زدن به حکومت سلجوقی طراحی کرد. او پس از درگذشت «مستنصر باللّه»، حاکم فاطمیان از جانشینی نزار (فرزند مستنصر) حمایت کرد؛ بنابراین حکومت اسماعیلیه در ایران با عنوان «نزاری» شهرت یافت. حسن صباح برای ترویج آیین اسماعیلی از روش جدیدی که همان تعلیم یا آموزش مؤثق از طریق معلمی صادق بود، بهره گرفت. در این کتاب سرگذشت حسن صباح و عملکردش در طول تاریخ، بررسی می شود.