خانواده، کوچکترین واحد زیربنای اجتماع و در عین حال گسترده ترین بستر تعالی انسان است که زن و مرد به عنوان دو عنصر سازنده ی دارای تفاوت های جسمی، روحی، عاطفی در آن زندگی می کنند . هرچند تفاوت دیدگاه ها، گام اول تکامل است، اما در حیطۀ  خانواده، نحوۀ  بروز و برخورد با اختلافات بسیار حائز اهمیت است. انسان برای عبور ازگردنه های ارتقاء انسانی، همواره در معرض انتقاد است که این انتقاد می تواند جنبۀ  تخریبی با سازنده و رشد دهنده  داشته باشد. رابطۀ  همسری یکی از بهترین عرصه هایی است که می تواند انتقاد سازنده در آن باعث کمال طرفین باشد، زیرا هدف انتقاد تغییر شرایط حاضر به وضعیتی بهتر و کارآمدتر است و با عیبجویی متفاوت می باشد. اما همیشه امکان دستیابی به انتقاد سازنده وجود ندارد به طوری که  نحوه ی بیان مطالب و آهنگی که انتقاد کننده دارد باعث آزردگی طرف مقابل می شود. به همین دلیل به جای آنکه نتیجۀ  مثبتی از انتقاد حاصل شود رنجش وکدورت به وجود می آید .اصل نقدپذیری و هنر انتقاد، یکی از مهمترین عوامل خوشبختی و استحکام خانواده است از این رو نگارنده در کتاب حاضر به بحث انتقاد در خانواده پرداخته و راهکارهای انتقاد مثبت و سازنده را عرضه کرده است .