عجیب و دارک ترین و سیاه ترین کتابی که خوندم... چقدر این ناتورالیسم خشن زولا روح آدم رو می‌خراشه... داستان جذاب و خوندنی یه و تا صفحه آخر آدم رو نگه میداره ولی هرچی جلوتر میری سیاه تر میشه و تاریک تر میشه... منی که با پاریس شوالیه گری و شرافت و درستکاری و فضای کلاسیک آثار دوما بزرگ شدم و بعد با بل آمی نوشته گی دو موپاسان و فضای اشرافی گری آشنا بودم ، منی که پاریس رو با سالن های اپرا و مهمانی های مجلل می‌شناختم،  یهو برام پاریس تاریک شد...
زشتی ها و کثافت پاریس رو هم دیدم...
بخونید اما آماده باشید که روحتون قراره خراشیده بشه ‌‌...