نویسنده در این داستان مرتبه اسطوره ای زن را به رویای انسانی خویش باز می آورد، زنی که به رغم آرمانی بودنش، نباید موجودی استثنایی بماند. این داستان که با بیان اسطوره ای نمادین نوشته شده روایتی گسسته و پاره پاره است. راوی، نویسنده ای است که طرح نگارش داستانی را از ذهن می پروراند. او در این میان به دیدار دوست پزشکش می رود و پزشک از زن بیماری سخن می گوید که به جای اشک از چشمانش کریستال می ریزد. نویسنده این شخصیت  را با داستان ذهنی اش ترکیب می کند و....