از همان سطرهای آغازین، تصویر زنی مبارز جان می‌گیرد، مادری که سراسر زندگی با امید رسیدن به روزهای بهتر برای فرزندانش روی پا ایستاد، جنگید و ننشست، و از غم و اندوه شادی ساخت. هیچ آب‌وخاکی نیست که این مادرها را به خود ندیده باشد. مرزوبوم خودم از این دست مادرها دارد، زیاد دارد. تنها نامشان لوسی الیزابت نیست… نامشان در هیچ کتابی نخواهد آمد.