در جلد چهارم از مجموعه ی حاضر، نگارنده با بهره گیری از تعاریف صاحب نظران نقد هنری را تفسیر و وجه اشتراک بین نظریه ها و حتی مکاتب نقد هنری، به ویژه در دوران معاصر را بررسی می کند. وی با بسط و تحلیل تعاریف و نظریه ها به آسیب شناسی نقد هنری پرداخته و بیان می کند: "از آن جایی که تفسیر و تحلیل آثار هنری به موارد مختلفی از جمله ایدئولوژی مفسران و منتقدان آن ها بستگی دارد، در نتیجه در فضایی نسبی قابل دریافتند. بنابراین، همواره تفسیر و تحلیل هنری یک اثر، آخرین و کامل ترین نقد آن اثر نیست. بلکه هر تفسیر تحلیلی از آن اثر می تواند فقط یکی از معانی ممکن را نشان دهد". وی هم چنین در بخشی از تعاریف نقد می نویسد: "نقد هر اثر، نوعی ترجمه و تفسیر است که با بررسی صورت به ماده تبدیل شده ی آن اثر امکان پذیر است که در قالب ساحتار آن اثر متجلی شده است، پرداختن و توجه منتقد به هر بخش از عناصر صورت اثر، از نظر تقدم و تأخر، ترجیح بخشی به بخش دیگر، نادیده گرفتن یا نگرفتن یک یا بخشی از آن ها و نوع تحلیل و تفسیر و برقراری مناسبات میان آن هاست که لحن بیان نقد او را شکل می دهد".