دغدغه اصلی نویسنده در این کتاب ساختار انقلاب های علمی این است که علم به روش تجمع تدریجی و خطی اطلاعات و داده های نوین توسعه نمی یابد بلکه از طریق انقلاب های دوره ای پیش می رود. در جریان این انقلاب هاست که پارادایم مسلط و پذیرفته شده جامعه علمی کنار گذاشته شده و پارادایم جدیدی به جای آن می نشیند. نگاه نگارنده این کتاب عمیقاً متأثر از مکتب فلسفه تحلیلی است. وضوح و شفافیت اصطلاحات و گزاره ها، و اجتناب از مغلق گویی و حیرت افکنی ویژگی این رویه بیان فلسفی است.