در زمان حضرت موسی (ع)، مرد عابد زندگی می کرد که تمام وقتش را به عبادت می گذراند. شب و روز مشغول عبادت بود. عابد ریش پرپشت و بلندی داشت که خیلی به آن دل خوش بود. مرتب آن را شانه می کشید و همیشه در این فکر بود که ریشش زیبا و آراسته باشد. اندازه اش از حد معینی بیشتر و کمتر نشود.