واژۀ فرم بیش تر در کنار شکل، و برای آن معادل های دیگری چون ریخت، وضع، هیئت، صورت، ظاهر و کالبد به کار گرفته می شود. شکل نیز بخش متمایز شده از فضای پیرامون به واسطۀ خطوط مرزی یا تفاوت در رنگ، رنگ سایه و بافت است و بیش تر بر سطح دلالت می کند. مربع، دایره و مثلث متساوی الاضلاع را شکل های بنیادین می نامند. در هنر تجسمی، گاه به فرم های دوبعدی یا سه بعدی، توپر یا میان تهی، شکل گفته می شود. در کتاب حاضر که به شناخت فرم اختصاص دارد، فرم معادل شکل به معنی ریخت  مطرح شده است. به عبارت دیگر فرم به شکل ها و حجم های مجزا و روابط بین آنها در یک اثر هنری گفته می شود؛ اگرچه به صورت تصویری یا انتزاعی نمایش داده می شود. کتاب آثار هنرمندان معاصر در حوزه های ترکیب بندی، شیوۀ به کارگیری فرم، تکنیک تضاد در کنار قرینه سازی، پویایی فرمی و... به چاپ رسیده است.