سیاست مظهر نخستین کوشش فکری آدمی برای حل مسائل اجتماعی است. سیاست معرفی هستی و هویت انسان است. در فضای فراخ سیاست است که خویش را می یابیم، از خویش دور می شویم، با دیگران پیوند برقرار می کنیم یا رشته های پیوند و نسبت را از هم می گسلیم. سیاست تعیین گر این معنا است که هدف وسیله را توجیه می کند، وسیله نیز چون هدف، اصل و معتبر است. سیاست، متضمن طرز تلقین اخلاقیات و نحوه ی سلوک و رفتارها و مسلح به سلاح قدرت است. حیات سیاست در پرتوی تفکر و اندیشیدن است که شکل می گیرد و به عبارتی ریشه ی سیاست در تفکر است. سیاست بی تفکر راه به قدرت اندوزی دارد و قدرت اندوزی به یک معنی، متضمن استبداد و خودکامگی است. نگارنده، کتاب حاضر را در چهار فصل: "اندیشه، سیاست، قدرت"، "اخلاق و سیاست"، "زبان و تفکر" و "مدینه های فاضله" تنظیم نموده است. وی در فصل نخست، نقش و اهمیت سیاست در حیات اجتماعی انسان و رابطه ی تنگاتنگ آن با اندیشه و نیز لزوم و چگونگی مهار قدرت سیاسی را به بحث می گذارد. در فصل دوم، اصالت اخلاق در نظام اجتماعی و پیوند فضیلت فرد و اجتماع و نیز ملاک عقلانی رفتار اجتماعی و ارزش اخلاقی یک عمل را به ترتیب از منظر ارسطو و کانت ارزیابی می کند. در فصل سوم می کوشد با استفاده از آرای نظری فیلسوفانی چون سقراط، افلاطون و... رابطه ی زبان و تفکر و نقش و اهمیت گفت وگو را به منزله ی یک ضرورت اجتماعی سیاسی در کشف حقیقت تشریح نماید. در فصل پایانی نیز جوامع آرمانی سه تن از فیلسوفان ـ افلاطون، توماس مور، و سنت اگوستین را نقد و بررسی می کند.