رفتار و منش نویسنده در خارج از خانه کاملا عادی و دوستانه بود . هفته ای یک بار در باغ گیاه شناسی با همسایه ها و دوستان کم تعدادش خوش و بش می کرد . به علاوه کمک های مالی او به «دنیای روشن» زبانزد همه بود اما در کنار این ها ، خصلتی شبهه انگیز نیز داشت : کسی را به عمارتش راه نمی داد . در طورل سالیان ، هیچکس بخت این را نیافته بود که از پشت دیوارهای صعب العبور خانه ی او خبری بیرون بیاورد . حتی ناشرها و دوستداران آثارش نیز تنها می توانستند خارج از عمارت ، در باغ با او ملاقات داشته باشند. نویسنده ی عجیب شهر ، احدی را به خلوتش راه نمی داد.