در کتاب حاضر، تشریح می شود که اصول رویکرد روایت و به تبع آن روایت درمانی در حوزه روان شناسی، مسئله جدیدی نیست و در قالب رویکردهایی مانند روانکاوی نمود یافته است و حتی می توان گفت که قدمت روایت درمانی به قدمت خود روان شناسی است، اما تنها از دهه 1980 به بعد شکل رسمی به خود گرفته است. بیماران ممکن است رؤیاها یا علائم خویش را درک نکنند، چراکه انگیزه های آن ها ناهشیار بوده است، اما یک تحلیل گر که دیدگاه روان تحلیلی دارد می تواند درست مانند باستان شناسی که خرابه های مدفون شده از گذشته را از زیرخاک بیرون می کشد، معنای ناخودآگاه را کشف کند.