نخستین تصویری که از باستانی ترین ادبیات ایران می توان داشت به مجموعه ای از قصه های دینی و قومی پیوند می یابد که در شرق ایران و در مجموعة جغرافیایی و فرهنگی خراسان باستان شکل گرفته و با روایت های گوناگون به دست ما رسیده است. از لحاظ تاریخی، دورة تکوین قصص دینی و قومی ایرانیان پیش از اسلام دوره ای است که در آن هنوز خط پدید نیامده و جامعه با فرهنگ شفاهی که سینه به سینه انتقال می یابد، زندگی می کند. نگارنده در این کتاب با توجه به تاریخ ادب دیرینة ایرانی از زرتشت تا اشکانیان، مطالبی دربارة ادب دوران پهلوی ایران پرداخته است. برخی از عنوان های فصل های کتاب عبارت اند از: ادب عصر اساطیر ـ پهلوانی مانند جمشید و ایرانویچ، تولد پهلوانان، تازش تورانیان، کیفر و حکمت خسروانی؛ عصر گاثاها: افول عصر پهلوانی مانند زرتشت و آیین مهر، سرودهای گاهان، و اساطیر دین نو؛ عصر تاریخی، دنیای ماد و هخامنشی: ادب مغانی، شاهانی، مزدا و ناهید و مهر، ادبیات غیرزبانی، و میراث اشکانی: عصر تکوین حماسة ملی ایران، قصة سکندر و دارا، دوستاری یونان، و عرفان و عیاری.