بررسی شیوه و ویژگی¬های تاریخ¬نگاری محلی ایران در دوره اسلامی تا قرن هفتم هجری و معرفی برخی از منابع مهم تاریخی در این زمینه است. در ابتدای این اثر کلیاتی در مورد مفهوم تاریخ¬نگاری محلی، تاریخچه و چیستی آن ارایه شده و پس از آن کاربردهای این قبیل از تاریخ¬نگاری¬ها بیان شده است. آن گاه نویسنده به پیشینه تاریخ¬نگاری محلی در ایران از آغاز تا در دوره اسلامی پرداخته و نگارش منابع تاریخی متعدد در این دوره زمانی را بررسی نموده است. وی در همین زمینه به انگیزه¬های مورخان تاریخی از نگارش تاریخ¬نامه¬های محلی اشاره نموده و به کتابشناسی اجمالی بیش از یکصد اثر در این زمینه در اوار مختلف تاریخی پرداخته است. نویسنده به روند کتاب¬های فارسی و عربی در موضوع تاریخ¬نگاری محلی ایران در دوره اسلامی و قبل و بعد از ان نیز اشاره نموده و نگارش کتاب¬هایی در زمینه زندگی¬نامه¬های محلی دینی و غیر دینی را نیز از لحاظ تاریخی، مورد بحث و بررسی قرار داده است.