ادوارد باند از جمله ی نمایشنامه نویسانی است که با بازنویسی متون کذاشته و اسطوره زدایی از تاریخ، گستره ی جدیدی را درتئاتر بریتانیا رقم زده است. وی را شاید بتوان یکی از تکمیل کنندگان همان سنت تئاتر حماسی دانست که برشت مارکسیست طلایه دار آن بود. تئاتر باند به صحنه بردن انسانی است که تغییر پذیری او در ارتباط با شرایط تعریف می شود. باند تئاتر را جدی ترین میعادگاه عمومی بحث در مورد مسائل فرهنگی می شناسد. باند را رهرو همان سنت ادبیات رئالیستی قرن نوزدهم است. با این تفاوت که واقع گرایی وی در امتداد رئالیسم دیالکتیک برشت-لوکاچ حرکت می کند. رئالیسم باند، رئالیسمی خرده بین و مخالف رئالیسم کلاسیک است زیرا وی معتقد است رئالیسم کلاسیک، اصولی را که بر آن مبتنی است کتمان می کند و مانع بازنمود تناقضات عریان می شود و همین امر مانع اصلاحات اساسی است.
بینگو یا صحنه هایی از پول و مرگ در سال 1973 نوشته شد یکی از دلایل محوری بودن این اثر در کارنامه ی باند، حضور شکسپیر، هنرمند نامدار انگلیس، در این نمایشنامه است. در بینگو، شکسپیر در دام تعدادی عمده مالک قرار می گیرد که می خواهند به نوعی دست به اصلاحات ارضی بزنند و این موضوع بر درآمدی که شکسپیر از اجاره بهای زمین های خود دریافت می دارد تاثیر گذار است. شکسپیر دو راه پیش رو دارد: این که با عمده مالکان توافق کند. یا با آن ها مخالفت کند و فقرا را یاری رساند.