نقاشی گل و مرغ نشانه بسیار ارزنده ای از پدیده های طبیعی است که با تفاوت هایی در روند تاریخ هنر همواره مورد توجه زیبایی شناسان و هنرمندان قرار گرفته و ساختار خود را بر اساس واقعیت به صورت تخیلات، در قالب های گوناگون هنری استوار ساخته است. شیوه نقاشی گل و مرغ هرچند از اواخر دوره صفوی نمود پیدا کرده، ولی اوج این شیوه در دوره قاجار بوده است. در کتاب حاضر گل و مرغ از منظر معناشناسی در نگارگری مورد بررسی قرار گرفته است.