نگارنده در کتاب حاضر، در صدد است به معرفی و شرح آیینی بپردازد که در میان همة مردم جهان یکسان است. وی این آیین را با نام «اصول حقوق طبیعی» معرفی می کند و در توضیح آن اذعان می دارد: اصول عقاید در میان آیین های مختلف بر دو پایه استوار است: شناسایی «حق» و «توحید». وی بیان می دارد: اگر مردم جهان نتوانند در تمام امور زندگی، راه و روش ها و اختلاف های مذاهب با یک دیگر کنار بیایند، حداقل می توانند در وجوه مشابه و مشترک هماهنگی کنند، و این خود ندای وحدت است. او می گوید: پیروان مذاهب گوناگون همه در یک اصل، وحدت طبیعی دارند و آن توحید است؛ چرا که خالق یکی است و همة راه ها به او ختم می شود. اگر به این مفهوم پایبند باشیم، بی شک جهانی آرام خواهیم داشت.