«خشم»، واکنش طبیعی ارگانیسم نسبت به شرایطی است که فرد را دچار ناکامی کرده و می تواند به صورت ضعیف یا شدید در او نمایان شود. اگر خشم و نارضایتی، طی زمان، در فرد متراکم شود و مجرای صحیحی برای اظهار نیابد، موجب افسردگی و بیماری یا خشونت، پرخاشگری، و اعمال نامعقول و جنون آمیز می شود. در حالی که ابراز خشم از طریق گفت وگو و انتقاد، راهی برای پیشگیری از خشونت و تخریب روابط فردی و اجتماعی است. هم چنین بیان خشم باعث می شود که نفاق و دورویی و بدگویی در جامعه از میان برود. در کتاب حاضر، خشم، فرایند درونی شدن آن، تبدیل آن به افسردگی و راه های دست یابی به سلامت روانی زنان، به همراه تمرینات و فعالیت های عملی بررسی شده است.