مکبث موجزترین، شاعرانه ترین، وزین ترین و از بهترین تراژدی های شکسپیر است و به نظر برخی منتقدان، بهترین اثر او. اگر شکسپیر بزرگ ترین نمایشنامه نویس جهان باشد، مکبث در رتبه های نخست نمایشنامه های جهان قرار می گیرد. اگر جرئت کنیم که تفسیر واحد و موجزی از این نمایش ارائه دهیم، شاید بتوان گفت که نقل خودکامگی است؛ و روانشناسی، جامعه شناسی، فلسفه و حتی بوطیقای خودکارآمدی است. شکسپیر در مکبث، دوزخی را پیش چشمان ما به نمایش می گذارد که در آن خود کامگانن به مردم خود آزار می دهند، اما خود بیش از همه و پیش از مرگ و در دوره زمامداری شان زجر می کشند.