«فیلم نامه های پیشِ رو را که مرور می کنم، آن چه بین همه آن ها مشترک است و از رقص در غبار تا گذشته پُررنگ و آگاهانه تر شده چیزی نیست جز علامت سؤال، علامت سؤالی که فیلم نامه به فیلم نامه بزرگ تر و چندوجهی تر شده است. اگر با این نوشته ها توانسته باشم جسارتِ پرسش گری را در تماشاگرانِ فیلم هایم تقویت کرده و ترس شان را از کاشتنِ علامتِ سؤال در ذهن ها بکاهم، از عمری که برای نوشتن صرف کرده ام راضی و خشنودم.»