از اون همه آدم متعصب و افراطی که همیشه داد و بیداد راه می انداختن و عملا هیچ وقت کوچک ترین کاری نمی کردن، خودمو کنار کشیدم. از بحث های پر خشم و هیاهوی کسانی که از کارگرها، جهودها، سیاه ها، و خارجی ها نفرت داشتن. بعضی وقت ها جو سیاسی کشور، بوی نفرت می گرفت و بدتر از همه اون که بعد از حدود دو سال، همه فهمیده بودن که در واقع هیچ کس راه حلی برای بحران نداره. هیچ گس و این موضوع قلب مردمو به درد آورده بود.