یادداشت‌های م. مهدی اسماعیلی (87)

          علی سیفی عزیز حتما و یقینا از گوهر هایی است که همتا نداره
هر لحظه و هر صفحه و هر جمله از این کتاب مایه حسرت خوردن من و حیرتم از این کمالات بود. 
انسانی که قراره در این دنیا به کمال برسه احتمالا این شکلی باید زندگی کنه


فقط حیف که مثل اکثر کتاب های این نشر، ضعف تألیف جدیه
جملات شبیه بهم و تکراری اذیت کننده بود.
و البته معتقدم شیوه نگارش کتاب حتما آسیب زننده به نسل جدیده
نسلی که هر روز داره خودش رو دورتر از شهدا میبینه درحالی که قرار بود شهدا، بهش نزدیک بشن تا الگو بشن... 
        

          متن روان این کتاب لذت بخش بود واقعا
شناخت این واقعیت ها برای تک تک افراد جامعه لازم و واجبه
مفهوم استعمار، ابزارهاش، تاریخچه اش و خیلی از ابعاد مختلفش هنوز برای جامعه ما جا نیفتاده
و تا وقتی جا نیفتاده توقع فهم دشمنی ما با ابرقدرت ها و دشمنی اونا با ما سخت میشه جامعه رو برای ابراز دشمنی با اونا قانع کرد.  
        

          احساس کردم آقای بنی لوحی چندین یادداشت احساسی و دلنوشته برای حاج احمد کاظمی نوشته 
نه میشه گفت کتاب خاطراته
نه کتاب تحلیل شخصیته
نه داستانیه
حیفه واقعا که برای چنین شخصیت هایی چنین کتاب های ضعیفی نوشته بشه... 
        

          مدت ها بود از شهدای مدافع حرم  چیزی نخوانده بودم، در مجموع کتاب خوبی بود. شیوه متفاوت روایت(دوم شخص) در این طیف کتاب ها کمتر دیده شده و به نظر کمی ناملموس بود.(البته برای من). 
سخته در این زمانه انقدر مؤمن زندگی کردن اما حتما آقا نوید مزد این زندگی مجاهدانه و مومنانه رو گرفت... 
ان شاءلله دستگیرمون باشن... 
        

          به نظرم کتاب شاهرخ جزو کتاب های ادبیات پایداری است که در این عرصه انقلابی ایجاد کرد. 
مواجه با شخصیتی که شهید شده اما در جوانی اش بزه کار بوده.
کمتر شخصیتی از جنگ را با این ویژگی به ما معرفی کردن. 
گرچه کتاب در معرفی این شخصیت ضعف هایی دارد اما همین انتخاب سوژه خود، برد بزرگی بوده. 
        

          آشنایی با زندگی یه شهروند نظامی عراقی از طفولیت تا لحظاتی قبل اسارت برام بسیار جذاب بود. این که او هم مثل خیلی از عراقی ها تمایلی به جنگیدن با ایران نداشت برام تأمل برانگیز بود. 
تنها عیبش ادامه ندادن داستان بعد از فرود در دزفول بود...
        

          جزئیات، جایگاه ویژه ای در نگاه منصور ضابطیان داره
و این برای من بسیار جذابه
تو این کتاب سفر ها بیشتر اروپایی بودن اما از همه جذاب تر برای من، سفرنامه عراق بود. 
نگاه متفاوت ایشون با من پنجره جدیدی از عتبات در ذهن من باز کرد. 
دیگه کم کم دارم معتاد سفرنامه میشم
شایدم شدم... 
        

          خرده روایت های شهدای دانشجو اصفهان... 
به نظرم در کل خوب بود
ولی کلا با این حجم از روایت های یه خطی خیلی ارتباط نمیگیرم
به نظرم کارای بیشتری میشه با این شهدای مظلوم کرد، که این اون نوشتار حتما از آخرین اون کارهاست
نه اولینش... 
        

          حقیقت این کتاب بیشتر یه مشت بود تو صورتم
این حجم از زیاده گویی
این همه سنگین نویسی
این همه مثال دور از موضوع
نفهمیدم قصد نویسنده چی بود
ولی هر چی بود به من اطلاعات زیادی در مورد روایت اضافه نشدم
فقط فصل آخر کمی گویا و روان نوشته شده بود
        

          اکثر مردم ایران، دیدگاه مردم عراق به جنگ تحمیلی رو نمیدونن. تصور این شده که همه عراقی ها با ما دشمن بودن و حالا احتمالا توبه کردن یا تظاهر به دوستی میکنن. 
اما واقعیت رو باید از زبان خودشون دید و شنید. 
باد های برفی اندازه ۱۰۰ صفحه ما رو بیشتر آشنامیکنه با حقیقت مردم عراق و حزب بعث. 
تلخی خاطراتی که از اشغال خرمشهر و بلاهایی که سر مردم بی نوای اونجا آورده شده، عذاب آور بود. 
گرچه نهایتش به شیرینی پیدا کردن حق و حقیقت ختم شد.
ما باید بیش از پیش با واقعیت های دفاع مقدس آشنا بشیم.
        

          در حین خوندن این کتاب بود که سردار باقری به شهادت رسیدن...

بعد از خوندن چندین کتاب در مورد تاریخ تحلیلی جنگ، به نظرم فعلا کامل ترین کتاب در این حوزه، همین کتابه. 
اشراف کامل محمد باقری بر مسائل ژئوپلیتیک منطقه خیره کنندست. 
روایت دقیق و ریز به ریز اتفاقات ۸ سال جنگ تحمیلی و اشاره مشخص به عموم دستگاه های مسئول رعایت انصاف از سمت ایشون رو نشون میداد(البته به نظرم جا داشت از ارتش بیشتر گفته بشه) 
خدا رحمتشون کنه که تازه میفهمیم چه دُر گرانبهایی رو از دست دادیم. 
        

          نام کتاب با محتوا جور نیست
نیمی از کتاب شبیه دو جلدی صعود ۴۰ سالست. 
در کل قلم آقای راجی خیلی یک طرفست، برای همین هم مخاطب عام زیاد با اون ارتباط نمیگیره
به نظرم فصل آخر که در مورد آمریکا و فمینیسم بود، پر محتوا ترین و جذاب ترین قسمتش بود. 
        

          محمد علی  جعفری از نویسنده های مورد علاقه منه. قلمش روان و پر از توصیف های شیرینه
جاده یوتیوب رو قبلا ازش خوندم که دوباره هم میخوام بخونم، خوب بود
این کتاب هم همینطور
الان خوندن این کتاب نیازه
احتیاج داریم بدونیم آدم هایی که چند ساله دارن با اسرائیل میجنگن، چطور زندگی می کنن... 
به هر حال ما هم دیگه وارد جنگ مستقیم شدیم...
مردم باید بدونن جریان زندگی تو جنگ متوقف نمیشه، بلکه شدتش بیشترم میشه... 
        

          اولین سفرنامه ای بود که از آقای ضابطیان خوندم
مربوط به اوایل دهه هشتاد
جذاب بود و پر از تجربه های جدید
سفرنامه ها، تصورات آدما رو درست میکنن از شهر و کشورهای دیگه
یه نکته جالبم داشت
یه جایی انتقاد میکنه به خرج هایی که ایران در سوریه میکنه
و میگه کاش برای ساخت مقبره یا گسترش تفکرات دکتر شریعتی خرج می شد
فکر میکنم حالا دیگه مشخص شده چرا ایران تو اون کشورا پول خرج می کرد... 
        

          حقیقت این که قلم آقای شجاعی بسیار ارزشمنده
ولی واقعا نتونستم با این کتاب ارتباط بگیرم
برای بار دوم هم خوندم
اما بازم نگرفت منو
مخصوصا فصل فرشتگان...
        

          کاش می شد این کتاب رو به رگ ها تزریق کرد... 
        

          سفرنامه ای که انگار نادر ابراهیمی و سید مرتضی آوینی باهم نوشتن... 
        

          کتاب استخوان داری بود. 
مسئله چگونه به وجود آمدن بسیجیان و عملکردشان ماجرای مهمی در انقلاب اسلامی است. 
پرداخت این نویسنده فوق العاده بود
تنها عیبش قلم به شدت سنگین و ثقیل بود که حداقل من خیلی جاها به مشکل خوردم😕