یادداشت‌های حانیه (20)

          ۵ جلد اول این مجموعه رو خیلی دوست داشتم
        

          چقدر قشنگ بود، هم ایده و تفکر مطرح شده جالب بود، هم شیوه ی بیان. از خوندنش لذت بردم.
        

          داستان و نثر خیلی روان و خودمونی بود، اما خیلی تخیلی به نظر میرسید. نمیدونم شاید اگر با ادبیات جدی تری نوشته شده بود پذیرش بعضی قسمت ها آسون تر میشد.
        

          یه کتاب به مهربونی و لطافت و زیبایی جلدش
        

          بعد از خوندن این کتاب مشرف شدم سفر عتبات، توی نجف و کوفه همش یاد این کتاب و آقای قاضی می‌افتادم. یه جور حس جالب و عجیب داشتم. واقعا دوست داشتم این کتاب رو.
        

          این کتاب برای من حکم یک کتاب مرجع رو داره که دائم باید بهش رجوع کنم. نه کتابی که صرفا بخوام یک بار مطالعه ش کنم. با هربار خوندنش میشه چیز تازه ای یاد گرفت.
        

          شیفته ی این کتاب و داستانش شدم. تا قبل از خوندن کتاب شخصیت اصلی رو نمیشناختم. واقعا حال و هوای متفاوتی داشت دنیای این کتاب.
        

          خوندن این کتاب برای من خیلی شیرین بود. ویدیوهای مصاحبه با شهید و همسر شهید رو از فضای مجازی دیدم و بیشتر  ارتباط گرفتم با خط فکری  شخصیت ها.
        

          داستانش زیاد گیرا نبود طول کشید تا تمومش کنم.
        

          حرف های کلیشه ای تکراری درباره‌ی زن. هیچ مسئله ی خاص و گره گشایی مطرح نشده بود توی این کتاب.
        

          بینظیر بود. فوق‌العاده بود. همش  خودمو جای شخصیت های کتاب تصور میکردم و میگفتم اگه من بودم چه تصمیمی میگرفتم.
        

          در کل از خوندن کتاب لذت بردم اما در قالب منطق نمیگنجید زیاد بعضی قسمت هاش
        

          یه دل سیر گریه با خوندن این کتاب زیبا
        

          زیاد ارتباط نگرفتم با سیر داستان. جذاب نبود برام.
        

          من چند روز با مستوره و امیریل زندگی کردم، خیلی برام جذاب بود. 
باهاشون خندیدم
باهاشون ذوق کردم و لپام گلی شد
باهاشون چشمام درخشید
باهاشون گریه کردم
باهاشون ناراحت شدم
باهاشون شکر کردم
باهاشون توبه کردم
باهاشون یادگرفتم
باهاشون تا صبح بیدار موندم
من خیلی بهم خوش گذشت پیش اونا
خیلی کتابو دوست داشتم
        

          چند بار این کتاب رو خوندم، بازم فرصتش پیش بیاد میخونم.
        

          چند بار این کتاب رو خوندم، بازم فرصتش پیش بیاد میخونم.
        

          مفاهیم عجیب، ادبیات عجیب. این اولین کتابی بود که از عین.صاد خوندم و کلا با پنجره‌ی متفاوتی از دنیای تفسیر آشنا شدم. حس میکنم نتونستم خوب درکش کنم. برام خیلی جالب بود این نوع نگاه نویسنده.
        

          علیرغم تعریف هایی که دوستان در نظرات راجع به این کتاب داشتن برای من زیاد جالب نبود. حرف هایی زده میشد که دغدغه های خانم هارو بیان میکرد و جذب میشدی اولش، اما در نهایت به حرف و راهکار تازه ای ختم نمیشد.  ضمن اینکه نگاه نویسنده به دختری و مادری کاملا سنتی بود.