یادداشت‌های بـٰ‌هار (3)

          اولین کتابی که از “عباس معروفی” خوندم. اولین بار پر بودم از ابهام،گیجی و گنگی. یادم نمیاد چندین بار چند صفحه ی اول کتاب رو خوندم تا همراه داستان بشم اما حالا بنظرم بهای زیادی برای این همراهی شیرین نبود. 
نمیدونم کتاب رو چندین بار خوندم. نمیدونم بعضی از صفحات رو چندین بار برگشتم و دوباره و دوباره خوندم و نمیدونم چندین بار برای زندگی نوشا اشک ریختم.
تنها چیزی که مطمئنا همیشه از این کتاب به خاطرم خواهدموند ، این هست که ما  در حال حاضر درست وسط بلوا داریم زندگی میکنیم حتی اگر به اندازه ی داستان شرایط به چشممون سیاه  نباشه!

Merged review:

اولین کتابی که از “عباس معروفی” خوندم. اولین بار پر بودم از ابهام،گیجی و گنگی. یادم نمیاد چندین بار چند صفحه ی اول کتاب رو خوندم تا همراه داستان بشم اما حالا بنظرم بهای زیادی برای این همراهی شیرین نبود. 
نمیدونم کتاب رو چندین بار خوندم. نمیدونم بعضی از صفحات رو چندین بار برگشتم و دوباره و دوباره خوندم و نمیدونم چندین بار برای زندگی نوشا اشک ریختم.
تنها چیزی که مطمئنا همیشه از این کتاب به خاطرم خواهدموند ، این هست که ما  در حال حاضر درست وسط بلوا داریم زندگی میکنیم حتی اگر به اندازه ی داستان شرایط به چشممون سیاه  نباشه!
        

          نثر ساده و دلنشین منصورظابطیان دلیلی بود که کتاب رو دوروزه تمام کنم:) 
بخش مورد علاقه ام از کتاب هندوستان بود که از هر بخش دیگری بیشتر باعث تعجب و حیرتم شد.

در تاریخ ۹۷۱۱۲۱ در ساعت ۳:۵۶ دقیقه عصر روز یکشنبه کتاب رو به پایان رساندم.
        

          کدام یک از ما آیدینی پیش رو نداشته است، روح هنرمندی که به کسوت سوجی دیوانه‌اش درآورده‌ایم، به قتلگاهش برده‌ایم و با این همه او را جسته‌ایم و تنها و تنها در ذهن او زنده مانده‌ایم، کدام یک از ما؟ 

دومین کتابی بود که از “عباس معروفی” خوندم، طبق پیش‌بینی و تجربه از کتاب قبل میدونستم که ارتباط گرفتن با داستان و همراه شدن باهاش تا اواسط و یا حتی اواخر فصل اول عادی باید باشه، که بود! 
موومان سوم فصل مورد علاقه ام بود با تمام درد و رنجی که به خواننده منتقل میکرد و در آخر هم با دنیایی از غم و ابهام رها میکرد.


۹۷۰۹۲۶ساعت ۱۲:۳۵ دقیقه‌ی بامداد کتاب رو به پایان رسوندم.