یادداشت‌های پریییی (7)

          یه جاهایی کند پیش میرفت و یه جاهایی هم حس کردم زیادی داره قابل پیشبینی میشه ولی اشتباه میکردم
هرچی به اخرای کتاب نزدیک تر میشید جذاب تر میشه
ارزش خوندن داره
        

          بسیااااار کتاب جذاب و متفاوتی بود و خیلی خوشحالم که با کیگو هیگاشینو اشنا شدم. کتابای دیگش رو هم حتما میخونم. کسایی که خیلی سرسری این کتابو میخونن یا وقتی ذهنشون خستست سراغش میرن احتمالا از داستان لذت نمیبرن. نویسنده از اضافه گویی پرهیز کرده و تک تک جملات به نحویه که باید روشون فکر کرد. البته پایانشو دوست نداشتم هرچند بهترین و منطقی ترین پایان بود
        

          مسخره ترین جنایی ای که تا به حال خوندم. هرچی فکر میکنم نمیفهمم چرا ترند شد. اگه از تعلیق و هیجان خوشتون میاد به هیچ عنوان سمت این کتاب نرید. بسیار کشدار و کسل کننده بود. به جرئت میگم تا 200 و خورده ای صفحه مطلقا هیچ اتفاقی نمیفته و صرفا معرفی شخصیتا بود. روی شخصیت پردازی بیش از حد زمان گذاشته شده بود. تهشم یه پایان ابکی داشت. با اینهمه شخصیت پردازی و مقدمه چینی انتظار یه پایان بهتر داشتم. 
******
ادامش اسپویله:
******
وقتی انقد داستان چرت بود حداقل انتظار داشتم نویسنده یه پایان دراماتیک رقم بزنه براش. نمیدونم مثلا کشتن داماد توسط عروس که عاشقش بود واقعا. نه که توسط مسئول برگزاری عروسی کشته بشه! چون اونم مثل همه ادمایی بود که از ویل متنفر بودن. درواقع همه ازش متنفر بودن و دنبال کشتنش بودن. خیلی گزینه های بهتری برای اینکه قاتل باشن وجود داشت. خلاصه که بشدت ناامید کننده بود
        

          موقع برملا شدن حقیقت دهنم باز مونده بود و هرچی بیشتر میخوندم دهنم بازتر میشد از یه جایی دیگه فکم درد گرفته بود و فقط میتونستم جلوی دهنمو با دست بگیرم
میدونستم قراره خیلی غیرقابل پیش بینی باشه برای همین عجیب و غریب ترین حدس های ممکن رو هم زدم ولی هیچکدوم درست نبود
کسایی که میگن داستان غیرمنطقیه میتونن حالا که داستانو میدونن دوباره کتابو بخونن و به جزء به جزء دیالوگا و اتفاقات دقت کنن. میبینین که خیلی چیزا مشخص بوده
        

          من از این ژانر خیلی کتابای زیادی خوندم ولی این اولین باری بود که از همون اوایل کتاب به وضوح برام مشخص بود قاتل کیه. فقط نمیدونستم چطور داره انجامش میده. ایده داستان خوب بود ولی اگه از همون اول به اون شخص شک نداشتم برای من جذاب تر میشد. ولی بهرحال نحوه انجام قتل ها و جوری که همه چیز برنامه ریزی میشد برام جذاب بود
        

          من واقعا انتظار داشتم جنایی باشه ولی حتی اسم جنایی هم نمیشه گذاشت روش. میتونید بعنوان کتاب عاشقانه بخونید خیلیم قشنگه و توصیفات خوبی داره. ولی قسمت جناییش از همون اولش خیلی خیلی واضحه. هیچ پیچشی هم نداره. کل 300 صفحه عاشقانست
        

           خیلی کتاب خوبی بود. با اینکه چندباری به شخص درست شک کردم ولی طوری شک من رو برگردوند که موقع برملا شدن حقیقت هیچی از شوکه کننده بودنش کم نشد.
البته اگر دنبال هیجان میگردید این کتاب مناسبتون نیست. اگه به ژانر روانشناختی علاقه مندید و بکگراند شخصیتی افراد و تاثیرش روی روانشون براتون جذابه کتاب خوبیه