داستان کتاب خلاقانه بود و ماجرای غدیر را از زاویه ای متفاوت برای کودکان روایت می کرد. اما زبان کتاب با خلق کلمات و تعابیر جدید کتاب، می تواند باعث شود کودکان در نثر و زبان، دچار آسیب شوند. کلمات و تعابیری در کتاب وجود دارد که باعث می شود کودکان عبارات درست آن مفاهیم را از خاطر ببرند. متاسفانه این کلمات بسیار زیاد هستند و حتی خواندن چند صفحه از کتاب هم می تواند اثر منفی داشته باشد.
نویسنده ی محترم و ناشر گرامی بهتر است اهمیت بیشتری برای زبان فارسی قائل باشند. کتاب ها نقش بسزایی در این امر دارند و چاپ های متعدد کتاب باعث نمی شود به این امر بی تفاوت باشند. 
چند نمونه از این کلمات را در ادامه می آورم تا بهتر متوجه منظور بنده شوید:
- دختر و پسری که کنار مرد به موقع برس بودند...
- مردی که خشمو بود...
- مرد زیاد عصبانی گفت:...
- بابای دختر و پسر که غصه ای بود گفت...
- دوست دارمم به آن مرد هزار عالمه شد...
- گفتم: باختو بودن خیلی هم بد نیست.
          

            ماجرای این کتاب، روایت شهادت امام حسین است اما از زبان یکی از دشمنان که قصد دارد اسب امام را برای عمر سعد ببرد. 
به نظر می رسد نویسنده ی محترم تلاش کرده این ماجرا را از زاویه دیدی متفاوت روایت کند. 
خواندن این کتاب برای مخاطب کودک و نوجوان خالی از لطف نیست.
          

            ماجرای کتاب از زاویه دید افرادی است که حاج قاسم را دوست ندارند ولی کم کم اتفاقاتی می افتد که نگاهشان تغییر می کند. 
داستان علی رغم اینکه تلاش کرده حرف هایش را مستقیم نگوید، اما باز هم در دام شعارزدگی افتاده و بعید است کسانی که مانند شخصیت کتاب پر از ابهام و سوال و کینه هستند بتوانند با آن همراه شوند.
          

            چند حبه قند ماجرای زندگی رفعت السادات نعمت اللهی است که ماجرای زندگی خود را از قبولی در رشته ی پرستاری و بعد از آن پذیرش در بیمارستان بازگو می کند. و پس از آن به اتفاقات زمان جنگ و تجربه اش در بیمارستان می پردازد. 
تلاش راوی کتاب برای ماندن بر سر ارزشها و اعتقاداتش با وجود تمام سختی ها و مشکلات بسیار ارزشمند و ستودنیست. 
کتاب الگوی خوبی به دختران جوان معرفی می کند.