یادداشت‌های Bêhzad Muhemmedî (62)

          فضاها توی داستان به شدت جذاب توصیف شدن ؛جوریکه دلم خواست برای همیشه توی یک آسایشگاه زندگی کنم و ارتباطی هم با بیرون نداشته باشم. اما پایان داستان باز و گنگ بود. و چون من از کتاب‌های با پایان باز خوشم نمیاد یک ستاره کم دادم.  اما فک کنم تا اخر عمر فضای اون آسایشگاه رو فراموش نمیکنم. 
        

          درباره یک سری مسائل می‌تونه بهتون راهکارهایی بده که ذهنتون رو نسبت به مشکلات زندگی آروم‌تر کنه.
        

          در زمان مناسب و وقتیکه بهش نیاز داشتم خوندمش و شد یکی از بهترین‌ کتاب‌هایی که تو زمینه روانشناسی خوندم.
عالی بود.
        

          وشەی زل زل زۆری تیابوو کە خوێندنی کتێبەکەی سەخت دەکردەوە. ئەو واشانەش خەتای وەرگێڕ یان کەسیتر نییە و پێویستە هەبێ. 
        

          نه حس خوبی از کتاب گرفتم.
نه داستان جذابی داشت.
هیچی به هیچی. 
در یک جمله بخوام تعریفش کنم:
غُرزدنای یک دلقک.
شاید این کتاب در دهه ۶۰ میلادی کتاب فوق العاده‌ای بوده باشه چون نویسنده عقاید مذهبی و... رو زیرسوال برده و به نوعی باهاشون مخالفه ولی این کتاب برای خواننده های نسل الان خیلی پیش پا افتاده به حساب میاد.
        

          کتاب بدی نبود. اولاش خیلی ساده شروع شد. جامعه که بزرگتر شد فهم کتابم سخت شد. ولی واسه کسایی که در زمینه اقتصادی مطالعه ندارن ارزش یه بار خوندن رو داره .
        

          دوو چیرۆک لە نۆ چیرۆکی ئەم کتێبەم بەدڵ بوو.
١. مەرگی نووسەر  ٢. ئەولە و مەراقێکی کۆن.
هەڵەی ڕێنووسی زۆریشی تیا بوو کتێبەکە.
        

          درسبک نمایشنامه کتاب بدی نبود. اما من اولین کتابی بود توی سبک نمایشنامه که خوندمش و اصلاا نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم. فک کنم اخرین نمایشنامه‌ای هم باشه که خوندم .
        

          اگر اگر بی‌حوصله و کسلید، و دوس دارید در این زمینه اطلاعات مفیدی به دست بیارید به نظرم این کتاب ارزش خوندن داره. 
        

          همیشه دولت مقصر نیست همیشه بقیه مقصر نیستن. شاید مشکل از خودمونه. تا ما درست نشیم دنیای اطراف درست نخواهد شد.
توصیه میکنم بخونید.
        

          کتاب بیشتر شبیه کانال‌های شخصی در شبکه‌های اجتماعی بود که توش دلنوشته مینویسن.
صرفا کتابیه که نویسنده بگه من کتاب چاپ کردم. سه ستاره رو هم بخاطر این دادم که از بین این دلنوشته‌ها جملات قشنگی هم وجود داشت. وگرنه یک ستاره هم واسش زیاده.
        

          یادداشت ‌های یک آدم منزوی. شاید اگر از لحاظ روانشناسی بهش نگاه کنید جالب باشد که آدم وقتی بهش بی احترامی میشه بیشتر امکان اینو داره که به دیگران بی احترامی کنه و...
ولی از نظر من کتابی معمولی و شایدم سطح پایین بود.
شاید من در زمان اشتباهی خوندمش. 
        

          اگر قبلا این کتاب رو میخوندم شاید سه ستاره میدادم ولی چون در زمان مناسبی خوندم و باهاش تونستم ارتباط برقرار کنم امتیاز کاملو دادم. لازمه که بگم کتاب بیشتر توصیفیه و جوری توصیف و ترجمه شده که شما میتونید خودتون روی توی موقعیت داستان قرار بدید. حس خوبی بهم داد و ازش خوشم اومد.
        

          متن کتاب یا بهتر بگم ترجمه کتاب ادبی و به شکل ادبیات گذشته‌ست. همین یکم از جذابیت داستان کم کرده و باعث میشه بیشتر مطالب کتاب نامفهوم باشن یا به سختی قابل درک باشن. خود کلیات داستانشم زیاد چیز فوق‌العاده‌ای نبود.
جای تعجبه چاپ هشتمشه.

        

          داشتم توی طاقچه میگشتم رفتم تو قسمت بینهایت این کتابو دیدم جا خوردم که اینجا چیکار میکنه. کتاب رو که باز کردم دیدم بلهههه اینم خوندم و نکاتی که واسم جالب بوده هم هایلایت کردم.
خیلی وقته دارم تلاش میکنم کمتر کتاب روانشناسی بخونم چون همشون یه حرفی میزنن. الان از من بپرسن که از این کتاب چی یادت میاد به جرات میگم هیچی. شاید بعد خوندن این کتاب در خیلی زمینه ها ذهنیتم تغییر کرده باشه ولی راستشو بخواید اصلا چیزی از این کتاب یادم نمیاد. 
شاید خاصیت کتاب های غیر داستانی همین باشن. بعد خوندنشون ذهنیتتون راجع به خیلی مسائل تغییر میکنه ولی دیگه شما یادتون نمیاد کدوم کتاب باعث شده کدوم ذهنیت در شما به وجود بیاد. 
از اونجایی که نکاتی که هایلایت کردم جالب و خواندنیه به کتاب ۵ ستاره دادم.
        

          وسطای کتاب فک میکنی که فقط حرف‌های عاشقانه دوتا دختر و پسره که تا حالا هیچ رابطه‌ای نداشتن؛ تا جایی پیش میره که دیگه ادم از حرفاشون خسته میشه. ولی یهو داستان غافلگیرتون میکنه با پایان عجیبش. 
باعث شد از دخترا متنفر بشم. یا شاید تنفر نه، یک نوع احتیاط. این ذهنیت رو در من به وجود آورد که جنس مونث ثبات ندارند و باید در رابطه باهاشون احتیاط کرد.
        

          قسم خوردم از اقای کاوه میرعباسی دیگه کتابی نخونم. این چ ترجمه‌ای بود من هیچی متوجه نشدم. ادبیاتشون کلا تو یه دنیای دیگست. این دو ستاره به ترجمست نه به کتاب. چون خیلی تعریف کتابو شنیدم. ولی واقعا ترجمه افتضاح بود.
        

          اوایلش یکم گیج کننده بود. ولی در نهایت خیلی خوب پیش رفت. ولی در کل سبک داستان رو دوس نداشتم این چهارستاره هم بخاطر موضوعش بود که جالب بود. وگرنه خیلی علمی تخیلی بود. 
        

          فک کنم اولین کتابی بود که در این سبک خوندم. راوی کتاب یا همون نویسنده خاطرات خودشو از روزهای جنگ بازگو کرده. تمام نگرانی‌های حال، گذشته و آینده‌ش رو به قلمی گویا بازگو کرده که صد البته ترجمه‌ش فوق‌العاده بوده که من تونستم باهاش ارتباط بگیرم. 
هرکتابی دستتون رسید بخونید؛هر فیلمی رو تونستید ببینید؛ هر آهنگی رو تونستید گوش بدید.بعد از مدتی بالاخره سبک مورد علاقه خودتان را پیدا خواهید کرد.
زندگی همین است. ما زندگی میکنیم برای اینکه متوجه بشیم به چی علاقه داریم. خیلیا خوش شانسن و توی سن کم پیداش میکنن، خیلیاهم کمی دیرتر. اما بالاخره پیداش میکنیم. نمی‌شود آدمی به چیزی علاقه نداشته باشد.
        

          کتێبێکی جوان بوو.