یادداشت‌های نگین (4)

          کتاب دلنشینی بود در این کتاب یکی از یاران امام موسی کاظم در دستگاه هارون خدمت می‌کند و هر دستوری که امامش‌ بدهد انجام می‌دهد چندین بار امام اورا از تنگنا و دشواری نجات داده فقط کافی بود علی بن یقطین به امامش ایمان داشته باشد که داشت. خیلی با دوران خودمون مقایسه اش کردم اعتماد ما به صاحب الزمانمون چقدره؟ چقدر حاضریم هرچی گفتند بی چون و چرا بگیم چشم؟! 
        

          کتاب خیلی خوبی بود توصیه میکنم کسانی که رفیق صمیمی دارند حتما بخونند.
این کتاب با اینکه از داستان های کوتاه و بلند تشکیل شده بود ولی به خاطر رعايت ترتیب زمانی خیلی خوب حق مطلب را ادا میکرد این کتاب خیلی جاهاش متفاوت بود چیزایی که تابحال در هیچ کتابی نخونده بودم مثلا  اونجایی که به سختی دو رفیق میخوان از هم جدا شن و شهید میگن که رفاقت ما برای رسیدن به خدا بوده و یا اونجایی که از طرف پدر و مادرها نامه می‌رسید و یه عده بودند که از طرف پرورشگاه اومده بودند جبهه و نامه ایی از طرف کسی نداشتن. 
        

          حسین رسید بالای سرش پیشانی اش را خیلی آرام روی پیشانی او گذاشت و شروع کرد با او حرف زدن.پشت سر هم به او آفرین و احسنت می گفت یادحرف روح الله قبل رفتنش افتاد که می گفت:( حسین چه کیفی میده خون آدم جلوی حرم حضرت زینب بریزه!) 
                                                                   بریده ای از کتابِ"دلتنگ نباش"