یادداشت‌های نازنین زهرا پوررمضانی (9)

          حال و هوای این کتاب برای من دقیقا عین عنوانش بود 
اواسط کتاب که دوست آقای خوش لفظ شهید شدن فکر میکردم که ماجرای کتاب دیگه تموم شده و خوندن بقیه‌ش لطفی نداره اما تا آخر کتاب که پیشرفتم فهمیدم این عنوان نه تنها مربوط به اون شب بلکه مربوط به زندگی آدم و آدم هاییه که مهتاب آسمون که گم میشه روشن تر از خورشید روز میدرخشن

این کتاب رو مدت ها پیش خوندم و عمیقا دلم میخواد دوباره بخونمش
        

          در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن 
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
فکر نمیکردم یه روزی یک روایت سه چهار خطی از یک آدم بتونه باهام کاری بکنه که دلم چند ساعت گریه بخواد
حقیقتا این این کتاب کم بود تشنه م کرد برای بیشتر دونستن و خوندن از ایشون و با خط به خط کتاب عمیقا حسرت خوردم که ایشون رو درک(چه حضورا و چه فکرا) نکردم 
خلاصه که قد ما آدم کوتاها به بلندای وجود و حقیقت این آدما نمیرسه ولی مگه جز طلب و امید به لطف خدا از اول چاره ای هم بوده؟ :) 

        

          و شگفتا از آنانی که غرق در هو شده آنچنان که توصیفشان از ما برنیاید و زبان قاصر بماند بر شرح انسان هایی که تماما او شدند و نور شدند و حتی پس از بازگشت به سمت او نمردند که زنده تر از همه ی زنده های جهان بودند. 
        

          هوالمحبوب
حقا که نام کتاب برازنده ی آن است.
کتاب حاضر شرحی مختصر و مفید بر وصیت نامه ی حاج قاسم است که در واقع میتوان گفت درسنامه ای کاربردی از توحید و ولایت متجلی در شهید است. 
حاج قاسم و حاج قاسم ها حقیقتی فراتر از کتاب های روایی و زندگی نامه ایشان دارند و اگر به این حقایق نپردازیم به واقع قسمت عظیمی از یک الگوی الهی را از دست داده ایم!
        

          حدودا دو ماه میگذرد از زمانی که به بهانه ی جاذبه شروع به مطالعه ی این کتاب کردم. قرار بود یک ماهه تمام بشود اما دو ماه طول کشید و ثمره ی این دو ماه انسی بود که این کتاب مرا به آن واداشت. کتاب های معرفتی و پر نور را سریع نخوانید لطفا عجله ای برای تمام کردنشان نداشته باشید. مقداری از آن را قوت غالب روزانه تان قرار دهید و اجازه دهید خودش آرام آرام جانتان را آغشته به جام باده ی توحید کند
قطع به یقین این کتاب نقطه عطفی در زندگی ام محسوب میشود :)
و در آخر "طاعات منکران محبت قبول نیست/ صدبار اگر به چشمه ی زمزم وضو کنند
        

          از همان صفحات اولیه ی کتاب لا به لای خط ها که گم میشدم  به خود فکر میکردم که در وصفِ این اوصاف، در وصف ماجرای غرقِ بدون غریق نجات چه باید گفت؟ اصلا چه میتوان گفت؟
و رفته رفته اما جناب نادر که با قلمشان ما را هم غرق و محسور کرد، شیرفهم شدم که قضیه از چه قرار است.
از قرارِ مردی در تبعید ابدی. بزرگ مردی که چشمان تنگ نظر و زبان های ریا کرده تاب دیدن و شنیدن و بودنش را نداشت. او بدیع بود اما بدعت نبود و در زمانه خویش بلکم غریب..
اما او هیچگاه محدود به زمانش نشد باقی ماند تا ابد برای تمام آیندگان که او را بشناسند و از غرقش در شراب خمخانه ی الهی مست شوند و مسیر غرق بچشند؛
خلاص
        

          ایمان، تقوا، عمل صالح؟
بیایید خطی به روی کلیشه بکشیم و از دنیای فرسوده شان قدم درکشیم. زندگی را دوباره تعریف کنیم و آن را برای افراد بیافرینیم.
مگر از دنیای کتاب ها چیزی بیشتر از این میخواستیم که پا در آن گذاشتیم؟
و این کتاب به شما فرصتی خواهر داد تا تقوا را فارغ از کلیشه های دبیرستانی و آنچه که به اشتباه در گوشمان خواندند ببینیم. آنچنان که لایقِ اوست
با عینکی شفاف تر به دین و دنیای خود بنگریم و مبانی مان را از پایه محکم کنیم.
پیشنهاد میکنم بخوانیدش، دوباره بخوانیدش، نمیدانم اصلا چند باره شاید هم هزار باره بخوانیدش و این حرف ها را از بر شوید که هنوز تا از بر شدن و عمل کردن به آن فاصله ها داریم!
یادتان نرود به دوستان و آشنایان و اطرافیانتان هدیه اش دهید!!

        

          من درد رو لابه‌لای سطر به سطر این کتاب با پوست و گوشت و استخونم حس کردم