یادداشت‌های محمد معین (1)

          یکی از بهترین رمان هایی بود که در مورد دوران انقلاب خواندم. داستانی بسیار جذاب و با کشش بالا که خواننده را از صفحات کتاب جدا نمی کند. 

من خودم به شخصه غرق در داستان شدم و دقیقا خودم رو در تک تک لحظات داستان می‌دیدیم. از اعتراضات خیابانی و قربانی کردن مردم، تا بخش اعلامیه و شعار نویسی های شبانه.

از آیینهٔ تار و خون آلود داستان رو نگاه می‌کردم و هماننده مردم، چشم انتظار آمدن امام بودم؛ چشم انتظار آمدن انقلابیونی که زندانی شده‌اند و چشم انتظار حرکت انقلابی جوان داستان.