یادداشت جواد سقا

        گاهی هنرمند، هنری را برای سرگرمی خلق می‌کند و گاهی نیز دغدغه‌مند دست به خلق اثر می‌زند. هرچند هنر برای سرگرمی ایرادی ندارد و قابل احترام است امّا هنر دغدغه‌مند برای من به طور بالاخص اثری والاتر است.
کوبو آبه به دلیل قلم متفکر و دارای دغدغه اش نقش مهمی را در ادبیات ژاپن ایفا می‌کند. در دوره ای که جامعه ی ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم فرو پاشیده کوبو آبه ظهور می‌کند و راهکاری را بخ مردم ارائه می‌دهد. 
اثر را اگر از لحاظ محتوا بخواهیم بررسی کنیم با مسئله ای روبه‌رو می‌شویم که آلبر کامو درباره ی آن سخن می‌گوید. زندگی کردن و لذت بردن و استفاده از آن تا جای ممکن هرچقدر هم که شرایط سخت باشد. چیزی که این اثر را خاص جلوه می‌دهد، همان است که باعث شده اسطوره سیزیف مهم ترین اسطوره ی دوران بحران و انحطاط بشر مدرن باشد. 
اثر حاصل غرور جریحه دار شده ی جامعه ی ژاپن و دید نا امیدانه ی مردم به زندگیست. مسیری که به دوران اوج ادبیات ژاپن منجر می‌شود و چهره ها و جهان بینی خاصی را به جهان عرضه می‌کند. خالی از لطف نیست که اثر اقتباس شده از این کتاب را نیز ببینیم چرا که با وجوه متفاوتی از داستان و جهان بینی ابزورد ژاپنی روبه‌رو می‌شویم.
خلاصه که دمت گرم آقای کوبو آبه ی عزیز.