یادداشت طاها ربانی

        قراره این کتاب نشون بده که دین و تشیع امری دنیوی است و مثل هر چیز دیگر در طول تاریخ دچار تغییراتی می‌شه. از این جهت من مشکلی با کتاب ندارم. 
ولی این کتاب برای مخاطب عادی کتاب راحتی نیست. به شکلی شگفت‌انگیز پر از پانویس است، طوری که اگر حجم پانویس‌ها بیشتر از متن اصلی نباشد، کمتر نیست. پر از احادیث و روایات عربیِ ترجمه‌نشده است که من مجبور بودم خیلی ساده از روی اون‌ها بپرم. و غیر از این‌ها، طبق گفته‌ی آقای علی‌اشرف فتحی چندان اعتمادی هم به روایاتی که در این کتاب آمده نمی‌شود کرد: http://mobahesat.com/1393/06/4362.html
نکته‌ای هم در مورد ترجمه هست. شایع است که ترجمه‌ی کتاب با اصل کتاب تفاوت دارد. این شایعه به نظر معقول می‌آید. چون قاعدتاً وقتی کسی کتابی با این اسم را، در انتشارات «داروین» چاپ می‌کند نیازی به این همه تعارف و اظهار ارادت ندارد. این عنوان و آن انتشاراتی، روشن‌تر از هر تعارفی، نشان می‌دهد که نگاه نویسنده چیست. 
با این حال، نکات جالبی در کتاب آمده است، از جمله اینکه بعد از فوت امام صادق «اکثریت عظیم شیعه‌ی امامیّه عبدالله را که در میان فرزندان بازمانده‌ی امام، پسر ارشد بود به عنوان امام و جانشین آن حضرت پذیرفتند. عبدالله تنها هفتاد روز پس از پدر خود زنده بود و بدون فرزند درگذشت... خود ایشان [امام موسی کاظم تا وقتی عبدالله زنده بود با وی آشکارا مخالفت نفرمود و کسی را به خویش نخواندند.»
نکته‌ی دیگر اینکه بعضی از بزرگترین شاگردان ائمه ایشان را به عنوان دانشمندان بزرگ و مثلاً سرپرست و بزرگ خاندان می‌شناخته‌اند و نه امام. و اصولاً معرفی ائمه‌ی بعدی هم چندان صریح نبوده و به همین خاطر بین شیعیان اختلاف می‌افتاده و فرقه‌های مختلفی مثل اسماعیلیه و واقفیه و امثالهم به وجود آمده‌اند. 
مطلب دیگر اینکه در بین شیعیان این انتظار بوده که الی‌الابد امامی بر روی زمین وجود داشته باشد. در همین حال حدیثی از پیغمبر در میان اهل سنت مشهور بوده که بعد از ایشان دوازده خلیفه خواهند آمد. شیعیان به این حدیث توجهی نمی‌کردند تا به دوران غیبت می‌رسند و این حدیث را با وضعیت خودشان مطابق می‌بینند. یعنی این حدیث را شیعیان نساخته‌اند و حتی به آن بی‌توجه بوده‌اند و با وجود این تائیدکننده‌ی وضعیت آن‌ها شده است. 
باز هم مطلب هست که حال ندارم بگم. برید کتاب رو بخونید ولی یهو متحول نشید. اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی‌الامر منکم