یادداشت

        مرحوم سیدمحمد سلطان الواعظین شیرازی از دانشمندان مشهور شیعه می‌باشد. در سال ۱۳۴۵ قمری از طریق هندوستان به قصد زیارت امام هشتم (ع) عازم ایران می‌شوند. که در راه، در شهر پیشاور هند (پاکستان اکنون) به پیشنهاد رجال مهم این شهر در جلسات مناظره‌ای شرکت می‌کنند که ده شب به طول می‌انجامد و در پایان ۶ نفر از رجال اهل سنت مذهب شیعه را انتخاب می‌کنند.
مناظراتی که انجام می‌گیرد به این صورت است که چندین نفر از علمای اهل سنت سوالاتشان را پیرامون مذهب شیعه از جناب واعظ می‌پرسند، که البته بیشتر این سوالات مربوط به دوران صدر اسلام است.
ازسوالاتی که از ایشان می‌پرسند می‌توان به این سوالات اشاره کرد:
	- چرا شیعه نمازها را جمع می‌خواند؟
	- آیا حاجت خواهی از غیر خدا شرک است؟
	- آیا زیارت اولیای الهی شرک است؟
	- آیا خلافت ابوبکر اجماعی بوده‌است؟
	- وصی پیامبر کیست؟
	- دلیل شیعه بر حلیت متعه چیست؟
جناب واعظ در خلال سوالات اهل سنت به بیان احادیث معتبری مانند حدیث ثقلین، منزلت، یوم‌الدار، غدیر و آیاتی مانند ولایت هم می‌پردازند. ایشان در جریان مناظرات تماما از آیات قرآن و احادیثی که از افراد موثق در کتب اهل سنت آورده شده‌است برای بیان استدلال‌هایش استفاده می‌کنند تا مردم و بزرگان اهل سنت راحت‌تر سخنان ایشان را بپزیرد.
آقای سلطان الواعظین در حین گفتگو اغراض‌های شخصی را کنار گذاشتند و هیچ هتاکی به کسی نمی‌کنند اما آقایان علمای سنی چندین مرتبه به ایشان صفت‌هایی از قبیل متعصب، لجباز و... نسبت می‌دهند که البته این مورد بیشتر در شبهای ابتدایی مناظرات صورت می‌گیرد و با گذر زمان پی می‌برند که جناب واعظ اهل تندروی نیستند و از اخبار جعلی به هیچ عنوان استفاده نمی‌کنند، همین باعث می‌شود که از استحکام مبانی مذهب نورانی تشییع بیش از پیش آگاه شوند و خودشان آگاهانه این مذهب بر حق را انتخاب کنند.