یادداشت زهرا قدیانی

                احساس می‌کردم دارم وصفی از جامعه آرمانی‌ام را می‌خوانم.‌دنیایی که مجبور نیستید بچه‌ها را سردست بگیرید و مثل یک شی نازک‌شکستنی با آنها برخورد کنید. زندگی بعد از بچه‌ها برای پدر  و بویژه مادر تمام نمی‌شود یا دست‌کم به شکلی اضطراری و معوج ادامه نمی‌یابد.  اینگونه نیست که دولت، مردم را به فرزندآوری تشویق و بعد آنها را رها کند.