یادداشت

        یک اثر خوشخوان و روان، آنقدر روان که اگر فرصت داشتید می شود در سه چهار ساعت خواند. البته اگر اهل لذت بردن از توصیف مناظر طبیعی و اتاق و خانه و محل وقوع داستان هستید شاید کمی بیشتر بخواهید وقت بگذارید.
صوتی گوش دادنش هم جذاب است. من از صوتی گوش دادن این کتاب بیشتر از اینکه خودم بخوانم لذت بردم و البته این قبیل آثار را معمولا ترجیح میدهم در وقت های مرده گوش بدهم پس همان صوتی برای امثال من بهترین گزینه است.
اصل داستان را دوست داشتم . دختر مجردی که از نظر خانواده از سن ازدواجش گذشته است و البته از اول هم شانس زیادی برای ازدواجش قائل نبودند، حالا در سن ۲۹ سالگی میخواهد دنیای خودش را تغییر دهد، از محدودیت های بیجای خانواده فرار کند، از کلیشه ها فاصله بگیرد، دیگر مثل گذشته نباشد، جوری رفتار نکند که همه را راضی نگه دارد ولی خودش ناراضی باشد، تصمیم می گیرد جوری زندگی کند که حداقل به خودش خوش بگذرد، تصمیم خود را عملی می کند و از خانه می رود تا شانس خود را در دهه چهارم زندگیش در جای دیگری امتحان کند...
با خواندن کتاب سوالات متفاوتی در ذهنم شکل می گرفت؛ به والنسی حق بدهم یا به خانواده اش یا به هر دو؟ آیا همه رفتارهای والنسی درست است؟ بهتر نبود برای رسیدن به هدفش راه های بهتری را انتخاب کند؟ اشتباهات خانواده اش خواسته بود یا ناخواسته؟ احترام به بزرگترها و حفظ حریمشان چه می شود؟ نمی شود هم خوشحال زندگی کرد هم دیگران را نرنجاند؟نمی شود محترمانه حرف خود را زد؟ و ....
به نظرم با توجه به شخصیت پردازی خوبی که از والنسی و بارنی اسنیث در داستان وجود داشت، پایان داستان خیلی قابل پیش بینی بود، مخصوصا از آنجا که بارنی اسنیث نسبت به قلم جان فاستر موضع می گرفت یا آنجا که والنسی متوجه اشتباه دکتر ترنت شد.