گفتم: اما چه آقاجان؟
فرمودند: اما ... اگر خواستی بروی، برو... خیلی دور شو، آن قدر دور که اصلا صدای من را نشنوی!
وگرنه اگر کسی صدای غربت من را بشنود و یاری ام نکند، بیچاره می شود....
موضوع کتاب خیلی خوب
ولی زبان محاوره ای کتاب توی ذوق می زند.
اگر کسی بخواهد از سرزمین عجایب سخن بگوید، باید فقط از عراق سخن بگوید وبس!
سرزمینی که مردمش، راهنمای چپ می زنند اما به راست می پیچند!
سرزمینی که هنوز هم نمی توان فهمید ملتش شجاع است یا به خاطر ترس، از خودش رشادت و سماجت نشان می دهد.ص۱۹
1402/2/30
0