یادداشت مصطفا جواهری

        من واقعا دوست داشتم که مخاطب صرف مدام باشم. و گمان می‌کنم مخاطب خوبی هم برای مدام می‌شدم. اما چون در فرایند تولید مدام حضور دارم، از این لذت بی‌بهره‌ام.

شمارهٔ اول مدام یک آغاز معمولی دارد. یک‌ معمولیِ رو به خوب. مجله تلاش دارد جایگاه خودش را در ابتدای ورود به فضای مطبوعاتیِ لاغرِ امروز ایران تعیین کند. برای قضاوت مدام، باید به نظارهٔ شماره‌های بعدش‌نشست.
از شمارهٔ اول، داستان «هجده صفرهشت» را خیلی دوست دارم. :)