یادداشت eli

        
 داستان کتاب درباره ی دو تا عاشق که از همدیگه دور شدند و فقط از طریق نامه با هم ارتباط دارند و  رفع دلتنگی میکنن.
 نقاط ضعف زیادی داشت که با توجه به اینکه اولین نثر نویسنده اس تا حدودی قابل قبوله.
به عنوان مثال بعضی از نامه هاشون زیادی تکراری و حوصله سربر بود، جوری که انگار نویسنده داره الکی کشش میده تا کتاب به صد صفحه برسه!
یا جملات یا کلماتی مثل تصدقت شوم، قربانتان گردم و .... زیادی تکرار شده بود که به نظرم جالب نبود.
و یه نکته ای که باعث تعجبم شده بود بی پرده نامه نوشتنشون بود؛
 دو تا جوون در دوران قاجار که فقط شیرینی خورده همدیگه ان، با همدیگه صمیمانه و عاشقانه صحبت میکردن که به نظرم یه ذره تخیلی بود؛ شایدم من اینجوری فکر می کنم!
از خوبی های کتاب هم بخوام بگم نثر ادبی اش هست که خیلی روون بود.
ادب و احترام توی صحبت های دو تا عاشق رو هم خیلی دوست داشتم، چیزی که متاسفانه در دوران حاضر تقریبا از بین رفته!
در کل‌ کتاب  نسبتا خوبی بود.