شخصیت پرسیکف رو دوست داشتم:)
«کلا لحن همهی آدمها هنگام صحبت با پرسیکف، یا محترمانه و هراسان بود یا توام با ریشخندی پرمهر؛ گویی با کودکی حرف میزدند که فقط هیکل درشتی دارد.»
من این کتاب رو با ترجمهی بابک شهاب و از نشر برج خوندم. اشتباهات تایپی کم نبود.
