یادداشت سورینام

        «پدران و پسران» که در سال ۱۸۶۲ منتشر شد، بیش از هر چیز یک اثر شاهکار ادبیات روسی و یک مطالعهٔ عمیق جامعه شناختی از شکاف نسلی است که در روسیهٔ قرن نوزدهم را فرا گرفته بود. تورگنیف با خلق شخصیت یوگنی بازاروف، که یک نیهیلیست است، تضاد بین نسل قدیم اشرافی—که به ایده آل های رمانتیک و سنت‌ها پایبند هستند—و نسل جدید روشنفکر—که علم و عقلانیت را جایگزین احساسات و سنت‌های کهنه می‌کند—را به تصویر می‌کشد. قدرت اصلی رمان در بی‌طرفی نسبی نویسنده نهفته است؛ او نه کاملاً از اشراف‌زادهای مانند پاول کیرسانوف دفاع می‌کند و نه بازاروف را به عنوان قهرمان مطلق نمایش می‌دهد، بلکه تراژدی و حقانیت هر دو سو را به نمایش می‌گذارد.