کاری که قلم کالین هوور با انسان می کند دردناک و در عین حال دلنشین است
انگار کسی قلبت را در مشت بگیرد و بفشارد
و حتی بعد از رها کردنش هم رد انگشت هایش روی آن بماند.
این است که بعد خواندن هر کتابی از او با خودت می گویی چرا؟ واقعا چرا؟
حتی زمانیکه امید می دهد رنج شخصیت ها از یاد نمی رود . . .
